Grossglockner, liczący sobie 3789 metrów jest najwyższym szczytem Austrii, a także jednym z najwyższych w Alpach Wschodnich. Szczyt należy do grupy górskiej Wysokie Taury. Zdobyty został 28 lipca 1800 roku w ramach ekspedycji zorganizowanej przez biskupa Franza von Salma. Wznosząca się w bocznym grzbiecie skalno-lodowa piramida od północy przypomina kształtem dzwon (nazwa w tłumaczeniu to “Wielki Dzwonnik”). Szczyt otoczony jest ze wszystkich stron lodowcami, z których wyróżnia się długością i potęgą lodowiec Pasterze. To właśnie od północy, znad tego lodowca rozciąga się
najbardziej klasyczny widok na Grossglocknera ze słynną rynną Pallaviciniego spadającą
z przełęczy Obere Glocknersscharte. Natomiast panorama z wierzchołka jest najlepsza w całych Alpach Wschodnich.
Szczyt nie jest trudny technicznie wymaga jednak sprawnego posługiwania się czekanem
i umiejętności chodzenia w rakach. Duża część drogi wiedzie lodowcem z kilkoma większymi szczelinami. Jest też krótka, ale bardzo eksponowana śnieżna grań, a także krótkie odcinki skalne o trudnościach do II stopnia.

KOSZT:

2500 pln + dojazd

koszt obejmuje: organizację wyprawy, noclegi w namiotach wyprawowych (w górach oraz na campingach), ubezpieczenie
alpinistyczne, wyżywienie (dwa posiłki dziennie,  gotujemy sami na kuchenkach dodatkowo prowiant na drogę jako trzeci posiłek), podstawowe
szkolenie, nocleg w górnym schronisku jeśli jest wymagany, składkę na rzecz klubu.

Nie jest wliczony przejazd

pomagamy w zorganizowaniu transportu w cenie około 1000 pln/ osobę

Możliwy również dojazd na własną rękę samochodami- pomagamy w doborze uczestników do samochodów prywatnych.

Osoby, które nie potrafią posługiwać się czekanem i rakami proszone są o kontakt z nami.

Wprowadziliśmy kursy dla osób nie mających doświadczenia w używaniu raków i czekana.

Są bardzo wskazane dla niedoświadczonych uczestników następujących wyjazdów: Mont  Blanc, Monte Rosa, Grossglockner, Kazbek, Ekwador Wulkany i innych wyjazdów lodowcowych.

Wszystkich chętnych proszę o w miarę szybki kontakt.

ZGŁOSZENIA:

1. Chętnych prosimy o zgłoszenia do połowy lipca.

2. Potwierdzeniem zgłoszenia jest wpłata składki klubowej w kwocie 1000 pln.

PROGRAM:

Na Grossglocknerze we wrześniu panują temperatury porównywalne z letnimi temperaturami na Mont Blanc, czyli nocą może być do -20 stopni, natomiast w ciągu dnia przeciętnie jest około zera w okolicach szczytu. Szczyt ma prawie 4000 metrów, choroba wysokościowa może występować sporadycznie warto jednak przygotować się kondycyjnie, w tym celu polecam szczególnie zimowe wędrówki po górach.
Na miejsce udamy się wynajętym przez nas mikrobusem, możliwy jest również dojazd we własnym zakresie.

Dojeżdżamy do miejscowości Kals, w której spędzamy noc. Kolejny dzień to podejście do schroniska Studl (2801m). Wchodzimy do doliny Teilschnitztal. Idziemy z początku łąkami i lasem stromo w górę na halę. Im wyżej podchodzimy tym piękniej prezentuje się nam masyw Glocknera. W końcu wychodzimy na przełęcz Fanatscharte, na której leży schronisko. Jeszcze tego samego dnia wybierzemy się na
krótki spacer, aby zdobyć widokowy szczyt Fantkogel (2905m). Kolejny dzień poświęcimy na aklimatyzację w ramach której będziemy wchodzić na Romariswandkopf o wysokości 3508m. Droga na szczyt jest łatwa i biegnie lodowcem o stosunkowo niewielkiej liczbie szczelin.    Wejście i zejście nie powinno przekroczyć 5 godzin. Kolejny dzień to próba osiągnięcia naszego głównego celu, czyli szczytu GrossGlocknera. Na początku podchodząc lodowcem kierujemy się w kierunku malej przełączki w skalnej grani, z przełączki schodzimy na chwilę na lodowiec położony po drugiej stronie grani. Następnie idziemy w kierunku północno – wschodnim, po strawersowaniu lodowca dochodzimy do skalnej grani. Po pokonaniu szczeliny brzeżnej wspinamy się skałami w górę. Po 2 godzinach docieramy do schroniska Erzerzog Johann. Ze schroniska podchodzimy szerokim grzbietem firnowym, najpierw łagodnie, a potem stromo w kierunku Kleinglocknera (pod koniec wspinaczka skalna). Trawersujemy szczyt Kleinglocknera eksponowaną granią śnieżną. Następnie czeka nas pokonanie jeszcze bardziej eksponowanej przełęczy Obere Glocknerscharte. Z prawej dochodzi Rynna Palaviciniego, którą wiedzie jedna z klasycznych i najbardziej znanych alpejskich dróg lodowych. Następnie przez kilka bloków skalnych wchodzimy na szczyt.
Zejście ta samą drogą do schroniska Studl. Pozostałe dni to rezerwa pogodowa, którą można wykorzystać np. na zwiedzanie Salzburga.

CO ZABIERAMY:

– Spodnie i kurtkę na wiatr i deszcz

– 2 polary, ewentualnie 1 polar i 1 kurtka z primaloftu

–  spodnie polarowe

– grube skarpety- 2 pary

– łapawice lub ciepłe rękawice narciarskie

– czapka

– mocne buty(skorupy lub inne zapewniający wystarczający komfort cieplny)

– okulary przeciwsłoneczne (najlepiej lodowcowe)

– ochraniacze (stuptuty)

– pojemnik z gazem typu Epi lub Bleuet-0,5kg, lepiej z palnikiem

–  wygodny plecak z miejscem na prowiant

– ciepły śpiwór ( – 20)

– karimata lub mata samopompująca

– termos

– dobrze jest zabrać tabletki regenerujące, np. plusszz, isostar

– czołówka

– zegarek

– przybory toaletowe

– sztućce, menażka

– wyposażenie wspinaczkowe- raki, czekan, kask, uprząż, 2 karabinki zakręcane, 2 pętle prusika, 1 taśmę, kask

– kijki teleskopowe

– folia ratunkowa NRC

Zapraszamy do odkrywania prawdziwej alpejskiej przygody !